KĄCIK PEDAGOGA SZKOLNEGO I PEDAGOGA SPECJALNEGO
GODZINY PRACY PEDAGOGA SZKOLNEGO:
PONIEDZIAŁEK: 11.00 - 12.00
WTOREK: 12.00 - 14.00
CZWARTEK: 09.20 - 10.20
PIĄTEK: 08.10 - 09.10
GODZINY PRACY PEDAGOGA SPECJALNEGO:
PONIEDZIAŁEK: 12.30 - 15.00
PIĄTEK: 11.20 - 14.20
TO, CZEGO SIĘ UCZYMY,
STAJE SIĘ CZĘŚCIĄ NAS
GODZINY PRACY LOGOPEDY:
WTOREK: 07.30 - 08.15
ŚRODA: 07.30 - 08.15
DROGI RODZICU!
Wady wymowy powodują szereg problemów w komunikacji, co ma negatywne znaczenie dla funkcjonowania dziecka w społeczeństwie. Terapia logopedyczna ma więc niwelować wszelkie nieprawidłowości językowe, a tym samym pomóc dziecku w integracji z rówieśnikami. W większości sytuacji same ćwiczenia z logopedą to za mało, aby pobudzić u dziecka prawidłowy rozwój mowy. Konieczne jest regularne kontynuowanie ćwiczeń logopedycznych również w domu. Wówczas następuje utrwalanie i rozwój umiejętności, które dziecko nabyło podczas pracy z logopedą.
Dziecko uczy się mowy przede wszystkim w naturalnych sytuacjach, podczas wykonywania codziennych czynności, obserwacji otoczenia i nawiązywania kontaktu z innymi osobami. Podstawą sukcesu jest zatem postawa rodzica wobec terapii dziecka, rozumienie jej celu, kontakt z terapeutą, a także kontynuacja ćwiczeń w domu.
Rozwój mowy dziecka
Mowa nie jest umiejętnością wrodzoną, a dziecko przyswaja sobie ją od najbliższego otoczenia drogą naśladownictwa.
Rozwój mowy uwarunkowany jest genetycznie, zależy od wrodzonych właściwości organizmu człowieka, ale możliwy jest jedynie w kontakcie ze środowiskiem społecznym, z innymi ludźmi. Słowem, jest to proces, w którym współgrają czynniki biologiczne i społeczne. W rozwoju mowy wyodrębnia się cztery okresy (w nawiasach podano lata ramowo):
- okres melodii (0 – 1),
- okres wyrazu (1 – 2),
- okres zdania (2 – 3),
- okres swoistej mowy dziecięcej (3 – 7).
Okres melodii. Początkowo dziecko komunikuje się z dorosłymi za pomocą krzyku. Po krzyku matka poznaje, że dziecko jest głodne, mokro mu, zimno. Dziecko zaczyna kojarzyć, że ilekroć krzyczy, tylekroć zjawia się matka. Jest to pierwsze porozumienie. Krzyk jest też ćwiczeniem narządu oddechowego: wdech – krótki, wydech – długi, powolny.
W 2 – 3 miesiącu życia niemowlę zaczyna wydawać różne dźwięki (głużenie albo gruchanie), towarzyszące nieskoordynowanym ruchom kończyn i całego ciała. Głużenie to jeszcze nie mowa, ale nieświadome ćwiczenie narządów artykulacyjnych. Głużą wszystkie dzieci, także głuche.
W drugiej połowie pierwszego roku życia obserwujemy u dziecka gaworzenie. Mamy tu do czynienia z zamierzonym powtarzaniem dźwięków.
Z końcem pierwszego roku życia dziecko już rozumie, spełnia proste polecenia. Pojawiają się pierwsze wyrazy: mama, tata, baba. Rozwój mowy w tym okresie postępuje równolegle z rozwojem fizycznym: fazie głużenia odpowiada umiejętność unoszenia głowy; gaworzeniu – umiejętność siadania; pierwszym wyrazom – pozycja pionowa, stawanie.
Okres wyrazu. Dziecko używa już właściwie wszystkich samogłosek, prócz nosowych. Ze spółgłosek wymawia: p, pi, b, bi, m, mi, t, d, n. Pozostałe spółgłoski zastępuje innymi, podobnymi. Upraszcza grupy spółgłoskowe. Charakterystyczne jest wymawianie tylko pierwszej sylaby lub końcówki.
Okres zdania. W tym czasie mowa ulega dalszemu doskonaleniu. Dziecko powinno już wypowiadać głoski: w, wi, f, fi, ś, ź, ć, dź, ń, l, li, k, g, ch, ki, gi, chi, j, ł. Pod koniec tego okresu mogą się już pojawiać głoski s, z, c, dz. Dziecko już wie, jak dana głoska powinna brzmieć, ale jeszcze nie umie jej wypowiedzieć.
Okres swoistej mowy dziecięcej. Czwarty rok życia opanowane są następujące głoski: s, z, c, dz. Około 5 roku życia utrwalane są głoski: sz, ż, cz, dż i r. Mowa dziecka daleka jest od doskonałości. Wyrazy są poskracane, głoski poprzestawiane, grupy spółgłoskowe – uproszczone. Występują zlepki wyrazów i nowotwory językowe. Może wystąpić niepłynność mówienia.
